మౌనప్రణయరాగం

నువ్వెదురుగా లేనప్పుడు
అద్భుతమైన కర్ణాటక సంగీతంలా 
హాయిగా, చాలా నెమ్మదిగా 
సాగిపోతుందీ గమ్మత్తైన కాలం.

ఎన్నో ఆశలు రాల్చే చూపులతో
కలలను వెదుకుతూ ఎదురుచూస్తాను.

ఆ అద్వైత క్షణాలన్నీ
నీ జ్ఞాపకాలలో కలిసిపోతుంటే
నన్ను నేను కోల్పోయి
నీ ఊహలలో వెదుకుతుంటాను.

నువ్వొస్తావు,
మన ఇరువురి మధ్య
ఏవేవో కబుర్లు దోబూచులాడతాయి.
నీ దగ్గరున్న నవ్వుల నురగను
నా పెదాలపై అందంగా అంటిస్తావు.

అదేంటో మరి అర్ధం కాదు!
నీ సాంగత్యంలో ఎంత సమయమైనా
మంచుబిందువులా ఇట్టే కరిగిపోతుంది.

నువ్వు తిరిగి వెళ్తునప్పుడు
ఆగీ ఆగీ విడివడుతున్న
నీ అరచేతి వేళ్ళని చూస్తూ..
ఎన్ని ఊసులు ఛిద్రమవుతాయో!
మరెన్ని స్వప్నాలు శిధిలమవుతాయో!!

మౌనప్రణయరాగం మళ్ళీ 
నా మదిలో మొదలవుతుంది...