నక్షత్రపు కాంతుల సౌరభాల్ని
వెదజల్లుతూ పరిమళిస్తున్న రాతిరి,
సాగర తీరపు ఇసుక తిన్నలపై
హత్తుకునే పిల్ల గాలుల ముసుగులో,
తడారని పాదాలతో నేను.
అపుడు-
ఈ సర్వజగత్తును మరిచి
నా అంతరంగములో నేను
ఏకాంతుడినై,
రాలిపడుతున్న అనుభూతుల్ని
మనసు పొరల్లోకి నింపుకున్నాను.
అంతర్లీనంగా
కలల మంచు బిందువులు
కరిగిపోతూ దాహం తీరిస్తే,
వీచె అలల సంగీతాన్ని వింటూ
స్వేఛ్ఛా గీతంలోకి ఒదిగిపొయాను.
కాలం గిర్రున తిరిగింది.
డైరీలో పేజి,
దానిలో అక్షరాలు కూడా మసకబారాయి.
కాని,
నా అనుభవం మాత్రం అలాగే,
అంతే స్పష్టంగా.
