గదిలో నిశ్శబ్దాన్ని నింపుకోని
దీపపు వెలుతూరులో ఉందామె.
కిటికి ఊచల సందుల్లోంచి
ఎవరికోసమో,దేనికోసమో
గుమ్మం వైపే తదేకంగా చూస్తుంది.
ఆమె చూపులు
ఎన్నో యుగాల నీరీక్షణను
అంటించుకున్నట్లున్నవి.
ఆమె పెదాలపై
కలల తీగల మెరుపులు
స్పష్టంగా కనపడుతున్నాయి.
అదే దృశ్యం...
అలాగే కొనసాగుతూ ఉంది.
ఆమెలో ఆశ మాత్రం ఎప్పటిలాగే.
కొత్త కొత్త కోరికలను పులుముకుంటూ.
ఎందుకంటే ఆమెకు తెలుసు.
ఇరులలోనే కౌముది అందం
తెలుస్తుందని.
ఎడబాటులోనే జ్ఞాపకాల పాటల్ని
మరింత హాయిగా పాడుకోవచ్చని.
